Dlaczego uczą nas by pracować dla pieniędzy

Wczoraj w Polskim Sklepie w Irlandii, podczas kupowania polskich truskawek, byłam świadkiem pewnej rozmowy. Polskiej rozmowy jak rozumiesz. Wiesz, takie tam pogaduchy w warzywniaku rzecz normalna. Nie byłoby w niej nic zadziwiającego, gdyby nie fakt, że dotyczyła dwójki małych dzieci. Gdyby to byli dorośli, nawet nie zwróciłabym uwagi. Ale taka sytuacja wymagająca powagi u przedszkolaków, obok półki z Kubusiami i ziemniakami, nie mogła przejść obojętnie mojej uwadze.

Jak będę duży to będę pracować dla pieniędzy

 – Jak dorosnę, to będę tatą – powiedział chłopiec do swojej rozmówczyni. Pewnie aż do tego momentu ma przed sobą jeszcze wiele lat rozmyślań, bo jego wiek oceniam na maksymalnie pięć lat.

-Ja jak dorosnę, to też będę tatą – powiedziała blond koleżanka napotkana w sklepie. Dziewczynka jeszcze mniejsza od swojego znajomego.

-Ty nie możesz być tatą. Jesteś dziewczynką i będziesz mamą. Ja będę tatą i będę miał dzieci. A wtedy znajdę sobie pracę jakąś i będę zarabiał pieniądze – no to zrobiło się poważnie. Plan na życie ustalony

-Jaką pracę znajdziesz? – zapytała zaciekawiona koleżanka

-Będę pracował tam gdzie mój tata. A wiesz gdzie on pracuje? Tam są lody!…..

No i wszystko jasne. Dalej nie słuchałam, bo zabrałam się za czekające na mnie czerwcowe boskości, wyhodowane na rodzimych ziemiach. Dowiezione aż tutaj. Swoją drogą w bardzo dobrej cenie – truskawki 3,50€ za kilogram. Zazwyczaj to, co dociera tutaj (do Polskiego Sklepu), jest droższe niż w Polsce. Jest to w pełni zrozumiałe z racji choćby na dojazd towaru. Np. polska botwinka. Cena 2,50€ (coś ok. 10 zł z groszami) – w naszym kraju to kwota pewnie nie do przyjęcia. Miałam przyjemność podziwiać sezonowe warzywa, jeszcze kilka dni temu podczas pobytu w Polsce, gdzie botwinka kosztowała mniej więcej 3 zł. To jednak nie ma żadnego znaczenia, bo w tutejszych sklepach (nie tych prowadzonych przez Polaków) próżno szukać tego typu frykasów. Nawet gdyby się komuś ta sztuka udała, to i tak cena z polskiego sklepu zawsze będzie niższa. Dla porównania – moje truskawki – w irlandzkich marketach kosztują w granicach 2,5-3€ za paczkę pół kilo lub mniej (plastikowe pięknie zapakowane pudełeczko). Tu płacę tyle za kilogram. W polskim zwyczaju – na wagę i do siatki, a nie jakieś tam plastikowe pojemniczki 😉 Jak się wyjeżdża za granicę, to dopiero człowiek w sobie patriotyzm odkrywa. Gdy się okazuje, że gdzieś nie jedzą kapusty kiszonej, ogórków kiszonych, wątróbki, kaszanki i nie ma Majonezu Kieleckiego! W każdym razie chwała polskim sklepom, że istnieją i nie dają zapomnieć o prawdziwie narodowych smakach.

Powracając jednak do tematu rozmowy małych klientów, bo o tym miało być. Niby nic, ale dało mi do myślenia. A to trochę odnośnie mojego ostatniego wpisu o programowaniu naszego umysłu od dzieciństwa. Jeśli nie czytałaś – zajrzyj do: bogata-czy-biedna-jak-nastawic-sie-na-sukces.

A gdyby tak pieniądze pracowały na nas?

Jeżeli czytałaś książkę “Bogaty albo Biedny” T. Harv Eker lub niekwestionowaną lekturę obowiązkową numer jeden z zakresu finansów osobistych – “Bogaty ojciec, biedny ojciec” Robert T. Kiyosaki, to wiesz, że większość społeczeństwa jest zaprogramowana właśnie w taki sposób jak ten chłopiec. Dorosnąć, wykształcić się w jakimś kierunku, znaleźć “dobrą” pracę i mieć dzieci. A później żyć z dnia na dzień i cieszyć się z zapłaconych rachunków, spłacając do tego mnóstwo kredytów, z powodów powiększających się potrzeb konsumpcyjnych.

Takie są utarte schematy, bo niestety w szkołach nie uczą nas ani finansów ani przedsiębiorczości w pełnym tego słowa znaczeniu. I osobiście składam ukłon w stronę Kiyosaki, że głośno o tym powiedział – w szkołach dzieci są uczone na dobrych pracowników. Nigdy na pracodawców. Nigdy na inwestorów.

Sama dopiero idąc na studia z zarządzania, mogłam się zetknąć z innym podejściem do tego tematu. Zawsze wcześniej słyszałam – “Ucz się dobrze, a znajdziesz dobrą pracę, w której będziesz ciężko pracować, ale trzeba będzie się z niej cieszyć, że jakaś będzie”. Może niedosłownie, ale coś w tym stylu. Faktem jest, że mało uczą finansów w szkole, a jeśli już wspomną o tym to – jak pracować dla pieniędzy. Nikt w szkole nigdy nie mówił, jak zrobić, żeby to pieniądze pracowały na nas. Dopiero trzeba było iść na zarządzanie, by zacząć “odkrywać Amerykę”…

Niektórzy mają szczęście mieć przedsiębiorczych rodziców. To przy nich mogą zacząć inaczej postrzegać rzeczywistość. Niektórzy mieli szczęście się tacy urodzić, z tak zwaną żyłką do interesów. Z umiejętnością do samodzielnego szukania i zgłębiania tajników świata pieniędzy. Z odwagą do wybicia się poza schematy.

 Większość jednak rodzi się i wychowuje w starych, utartych schematach. I ta większość żyje od wypłaty do wypłaty, modląc się co wieczór o lepsze jutro, żeby nie zabrakło na kredyty i jedzenie. Żeby pracodawca w końcu dostał jakiegoś olśnienia i zaczął płacić więcej. A na końcu drżą co ranek, żeby zły los nie odebrał im tego wszystkiego co mają. No ale przecież nikt nie chce być bogaty, chciwy i zachłanny. Każdy chce tylko spokojnego i miłego życia, w którym to nie pieniądze są najważniejsze.

A teraz idź, kup sobie truskawki i pomyśl – w jakim Ty żyjesz schemacie. Co zrobisz by go zmienić. Nie myśl, co możesz zrobić. Tylko co zrobisz. Konkretnie. A jeśli już to zrobiłaś i dążysz do swojej wolności, to powiem tylko – SMACZNEGO. Będziemy się wspierać wzajemnie, bo też porzuciłam ten schemat. Sama kieruję swoim życiem i nie zamierzam tego zmieniać 🙂

Bądź Panią swojego losu. Na to jest jeden sposób. Jeden, którego nikt Ci już nigdy nie odbierze. ROZWÓJ OSOBISTY. Gdy sięgasz po wiedzę, ona Ci zostaje. Gdy próbujesz nowych rzeczy, uczysz się. Gdy zmieniasz punkt widzenia, kreujesz swoją przyszłość. Ja to robię cały czas i wiem, że mi się uda. Bo zrobię wszystko, żeby tak było. Ty też możesz.

Jeśli Ci się spodobało – polub, udostępnij, czy zrób cokolwiek innego   

Zapraszam Cię na mojego Facebooka – tutaj

oraz na mój profil na Instagramie  – tutaj

Pozdrawiam gorąco!

Diana