Jak kupować oszczędnie? Czy zawsze taniej znaczy dobrze?

Jak kupować oszczędnie, a jednocześnie z głową? Czy zawsze tańsze da ci zaoszczędzić? A czy drogie zawsze daje pewność dobrej jakości i wytrwałości? Na te pytania szukam odpowiedzi w dzisiejszym wpisie. 

Jak kupować oszczędnie, a jednocześnie z głową?

Jedni kupując, kierują się tylko ceną. Musi być tanio i koniec. O złotówkę oszczędności potrafią przemierzyć pół miasta. Jakość nie ma znaczenia, ważniejsza jest ilość. Są oszczędni. Inni kupują tak, żeby było wygodniej, szybciej i bez zbędnych niuansów. Kilka złotych różnicy nie ma dla nich znaczenia, bo wolą oszczędzać swój czas. Cenią dobrą jakość, przez co kupują mniej. I też są oszczędni. Którzy zatem bardziej oszczędzają?

Chytry dwa razy traci?

Dobre kilkanaście lat temu, gdy rynek w Polsce zaczęła zalewać fala tanich produktów ze wschodu, nagle pojawiło się wszystkiego dużo. Bardzo dużo. W cenach dostępnych dla każdego. Już każdy mógł „mieć wszystko”. Np. czajnik elektryczny za 20 zł. Co to jest 20 zł ? Żaden wydatek, więc trzeba kupić. Po miesiącu się psuł. Ale co tam? Przecież można iść i od razu kupić drugi, bo to tylko 20 zł. I tak co miesiąc lub dwa. Aż po roku, jeden bystry, doszedł do wniosku, że kupił tych czajników już 8 sztuk. Szybko policzył roczny koszt wszystkich czajników i wyszło mu w sumie 160 zł. Już nie policzył czasu i paliwa na dojazdy do sklepu, bo i tak go złość ogarnęła. Stwierdził – teraz kupię lepszy i dam od razu stówę. Może starczy na następny rok? Wtedy i tak będę do przodu – kalkulował. Kupił, postawił i ma go do dzisiaj. Cały czas działa 🙂

Tak więc czasami, by oszczędzać, trzeba sobie powiedzieć – Nie stać mnie na oszczędzanie.

Jednak to może być rozrzutność! Przecież ostatnie badania i testy wykazały, że krem do twarzy z Lidla jest najlepszy, choć najtańszy! Lepszy niż francuskie specyfiki, których większość z nas nawet w życiu na oczy nie widziała. Bo kto by się smarował kremem za pół pensji? Taniej kąpiel w mleku by wyszła, a przynajmniej przez chwilę bym się czuła jak prawdziwa Kleopatra.

No tak, ale „dyskont ma taniej, bo tam pracowników wykorzystują”. Pewnie im nie płacą wcale albo jakieś głodowe pensje. A jak pójdę do Pani Basi za rogiem, to kupię polskie. Kupię dobre i ona nikogo nie wyzyskuje. Dam swojemu zarobić, a nie jakiemuś wielkiemu molochowi. Po czym dowiaduję się, że ta Pani Basia, to wcale nie taka wspaniała, bo dziewczyna się żali, że już pół roku na umowę u niej czeka. „a że najniższa krajowa, a przecież też w sobotę tu siedzi i chyba jednak zmieni pracę. Chyba poszuka innej Pani Basi. Bo tu się nie da. W sumie to nawet nie ma tej najniższej (1355,00 zł), bo jak się w kasie nie zgadza, albo za dużo zamówi, a klienci nie kupią, to jej potrącą z tej marnej pensji”…

Ehhh. I jak żyć?

Tanie kupowanie – wstyd, czy spryt?

Jak się okazuje – Biedronka czy Lidl, wcale tak źle nie płacą. Według danych, jakie podano w artykule na biznes.onet i jeszcze tutaj, najniższe zarobki w Biedronce to 2250 PLN brutto dla nowych pracowników (1663 zł netto, umowa o pracę), a po 3 latach pracy 2450 PLN brutto. Podobno pracownicy mogą też liczyć na premię i ciekawy pakiet socjalny. W Lidlu oficjalnie jest jeszcze lepiej – umowa o pracę od 2400 – 2800 PLN brutto (w zależności od regionu) dla nowych pracowników (czyli od 1738,00-2017,00 netto). Po 2 latach pracy jest podwyżka do 2850-3250 brutto (2052,00-2331,00 netto). Na dzień publikacji tamtych artykułów Lidl zatrudniał 1500 osób, a Biedronka aż 5500.

Dyskonty zamawiają dużo i sprzedają dużo, więc mogą negocjować koszty zakupów oraz obniżyć swoją marżę. Pani Basia zamawia mało i nie sprzedaje tyle, więc musi mieć drożej. Musi opłacić lokal i swój ZUS i nie ma na czym zarobić tyle, żeby płacić swojemu pracownikowi więcej. A ludzie i tak już tyle nie kupują u niej, bo wolą gdzieś indziej kupić taniej. Jednak Pani Basia się nie poddaje, bo wie, że jak komuś zabraknie chleba, czy masła, to nie pojedzie do molocha specjalnie, ale przyjdzie do niej. Choć wie, że nie ma lepszych produktów, ani tańszych. Czemu?

Bo cenę kształtują klienci. A dokładniej sprzyjająca sytuacja.

Gdy idziesz do marketu, nie kupisz chleba dwa razy droższego, bo masz wybór. Ale jak ci zabraknie go rano, to dasz za niego tyle w sklepie za rogiem, bo to będzie w takim przypadku dla ciebie mało znaczące (przykładowy pomysł z tym chlebem 🙂 )

Możesz tankować najlepsze paliwo do swojego auta, bo wierzysz, że jakość tego surowca ma znaczenie dla silnika. Pewnie masz rację, też przypuszczam ,że tak jest, choć pewności nie mam. Płacisz za to paliwo jednak określoną kwotę i jeśli w niedalekiej odległości masz kilka stacji z tym samym paliwem, to pewnie wybierasz jednak tę, która ma najniższą cenę. Tak przynajmniej można pojmować – rozsądne oszczędzanie. Nie obniżasz jakości, tylko racjonalnie kupujesz, ale to też nie oznacza, że będziesz jechała na drugi koniec miasta, bo tam jest 3 grosze taniej. To raczej nie byłoby racjonalne, chyba, że kwota zaoszczędzonych pieniędzy byłaby wyższa niż stracony czas i koszt straconego paliwa na dojazd w to miejsce.

Jednak teraz wyobraź sobie, że jedziesz na wycieczkę. Na istne pustkowia, gdzie jesteś tylko ty i sama natura. Kończy ci się paliwo, a w obrębie 50 km. jest tylko jedna stacja. Jedna jedyna, więc witasz ją niczym zbawcę. Tam paliwo jest 5 razy droższe. Ale jakie to ma znaczenie, skoro ty i tak zapłacisz w tej sytuacji każdą kwotę?

Podobnie jest z lekami. Jak nas boli, kłuje, szczyka to lecimy do apteki i czekamy z utęsknieniem na koniec naszych dolegliwości. Nie zastanawiamy się nad tym, że lek u producenta ma wartość połowę niższą (ten bez recepty). Że prawdopodobna marża hurtowni wynosiła 14%, a apteki 30% albo lepiej. Zwłaszcza jeżeli jest to jedyna apteka w okolicy, to niech nawet zarobi 50%. I tak będzie zbawcą…. Te dane znalazłam akurat w artykule tutaj.

Czy gdy ja oszczędzam, ktoś inny traci?

Spotkałam się kiedyś z takim pytaniem – Czy jeżeli ja kupuję taniej, to oznacza, że ktoś na tym traci? -Napisała jedna czytelniczka w komentarzu pod artykułem.

Jeżeli czytałaś dokładnie to, co powyżej napisałam, to wiesz, że nie zawsze opłaca się kupować taniej. Wiesz jednak też, że cena nie zawsze jest adekwatna do jakości. Bo produkt może być jakościowo dobry, także ten tańszy, ale na dalszą jego drogę dystrybucji wpływa bardzo wiele czynników. Duże marże hurtowników i duże marże sprzedawców lub małe marże. Wysokość marży też nie zawsze przekłada się na jakość pracy osób sprzedających dany towar.

To teraz możesz zapytać, czy to co kupujesz, ma wpływ na jakość życia osób, które produkują dany towar?

Z ciekawości zaczęłam szukać informacji, gdzie produkowane są różne produkty. Wiadomo, że większość rynku zalewa wschodni towar, tak jak choćby nawet te czajniki po 20 zł. Są jednak markowe rzeczy, które są jakościowo lepsze, przez co służą nam dłużej, a są…także produkowane (przynajmniej częściowo) na wschodzie.

Np. iPhone – częściowo Chiny. Michael Kors – przeniósł produkcję swoich popularnych torebek do Chin. Inditex, producent marki Zara, H&M, C&A, Calvin Klein, Tommy Hilfiger, Nike, a nawet polskie Reserved, House, Cropp, Top Secret, Mohito i wiele, wiele innych korzysta z produkcji w Chinach, Bangladeszu, Tajlandii czy Filipin.

Dla ciekawostki: w CNN porównano kiedyś koszty produkcji – USA a Bangladesz. Uszycie przykładowej koszuli w Stanach, to ponad 13 dolarów kontra niecałe 4 dolary w Bangladeszu (z czego koszt pracy takiego robotnika to jakieś 20- 30 centów). Tyle może dostawać osoba, która szyje przykładową koszulę, która potem jest sprzedawana z marżą np. 200 czy 300%. Bo nie oszukujmy się, produkty niektórych firm uchodzą za luksusowe. Na ich luksus ma wpływ jakość produktu, ale nie sposób pracy i płacy osób, które je produkują. Ci ludzie akurat zarabiają mało i to niezależnie od tego, czy kupujemy ich koszule za 50 zł, 100 zł czy 500 zł.

W tym wypadku dochodzimy do wniosku, że nie jest prawdą, że zawsze gdy kupuję tanio, ktoś traci. Tak jak nie jest prawdą, że gdy płacę dużo – ktoś zarabia super na mnie. 

Na co mogę mieć zatem wpływ?

• Na jakość kupowanych towarów – szukam optymalnych cen, ale kupuję je w miarę dobrej jakości (a przynajmniej staram się).
• Na ilość kupowanych towarów – nie kupuję tego, czego naprawdę nie potrzebuję, a szczególnie dotyczy to jedzenia. Nie zawsze dużo, znaczy dobrze, bo wyrzucamy przez to masę jedzenia, o czym pisałam ostatnio tutaj: jak-oszczedzac-na-jedzeniu.
• Staram się korzystać z różnych naturalnych sposobów – wręcz jeszcze babcinych – są tańsze i zdrowsze. Przykładowo o niektórych pisałam tutaj: domowe-i-tanie-sposoby-na-walke-z-przeziebieniem
• Staram się używać mniej drogiej chemii w domu. O tym też kiedyś pisałam, więc możesz zajrzeć do artykułu: soda-oczyszczona-zamiast-chemii.

A ty jakie masz podejście do oszczędzania i kupowania? Czy też uważasz, że oszczędzać trzeba racjonalnie i z głową? Może znasz jakieś przykłady takich niby oszczędności: 🙂 Napisz koniecznie w komenatrzu!

Dodaj swój komentarz, będzie mi bardzo miło!

Polub, jeżeli Ci się spodobało. Udostępnij dalej, to daje mi motywację i na pewno będę Ci za to bardzo wdzięczna 🙂

Zapraszam Cię na mojego Facebooka – tutaj

 Na mój profil na Instagramie, gdzie wrzucam zdjęcia bardziej od kuchni – tutaj

oraz blogowego newslettera, do którego dokładam gratis – tutaj

Pozdrawiam gorąco!

Diana